Merhaba Herkes.
Hepimiz şehir hayatından bunalıp kendini kıra atıp bir müddet kalmayı istemişizdir. Ama şehir hayatı bizi konfor alanına o kadar bağlar ki zor çıkarız. En fazla senelik izinde ufak bir köy ziyareti yada bir hafta sonu doğa gezisine gider bu isteğimizi bir süre erteleriz.
Herkes gibi bende kırda yaşama isteğimi gerçekleştirmek için can atıyordum. Ama şehir hayatı maddi ve konfor olanaklarıyla kırda yaşama isteğimi öteliyordu.
İşten yeni ayrılmış ve maddi durumum idare ederdi. Tazminat ve işsizlik maaşı alıyordum. Tabi sonra param bitti ve maaşım kesildi. Hatta bir de nasıl olsa işe girer çalışırım diye kredi kartı borcu da yaptım. :)
Maddi durumum idare ederken gönüllü olarak Marmariç'e gittim. Yaklaşık 1 ay orada kaldım. Çok şey öğretti orası bana permakültür ile tanıştım. Yığma kerpiçten ev yapmayı gördüm.
İstanbul'a döndüğümde İstanbul Permakültür Kollektifi'nin organize ettiği Steve Read ile PDC kursunu alma fırsatım oldu orası da bana çok şey öğretti. İstanbul'da sosyal ortam olarak da çok iyiydim. Zumbara'da gönüllülük yapıyordum ve çok güzel insanlarla tanıştım, arkadaş oldum.
Neyse çalışmak artık şart olmuştu. Bir işe girdim. İlk günler borcumun verdiği motivasyonla şevkle çalışıyordum. Sonraları yaptığım işin anlamsızlığı ürettiklerimin tüketimden başka hiç bir işe yaramaması, sermaye sahiplerinin karlarını arttırıyor ekonomik adaletsizliğe katkı sağlıyor oluşumdan vicdani olarak çalışma motivasyonum gitti ve istifa ettim. Borçlarım yüzünden çalışmak zorunda olmadığımı bir şekilde o parayı bulabileceğimi düşündüm ve akışa bıraktım.
Sonra yine çiftlik gezme fikri geldi aklıma 1 ay daha uygundum. Orman Evi'ne gitmeye niyetlendim. Yazıştım tam anlaşacaktık ki Lisinia çıktı karşıma. Orman Evi'nde gitmekte niyetim hem kırda olup hemde çok az para kazanabileceğim bir ortam var mıdır diye araştırmaktı. Lisinia'ya geldim.
Bugün itibariyle 1 hafta oldu buraya geleli. Bir aksilik çıkmazsa bu sene buradayım. Şimdilik gayet mutluyum. Darısı isteyen herkesin başına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder