Bilim yada bilimsel metod hayatımızın her yerine girmiş bulunmakta. Bu bilimsellikte uzmanlığı gerektirmekte.
Ömrüm, yaptığım tercihler konusunda uzmanlaşamayacak kadar kısa. Araştırmalar, okumalar yapıp bir kanaate varırım. Bu doğrultuda karar alıp uygulamaya geçerim. Daha sonra elimde araştırmalarım sonucu bu ahlaki sonuca ulaştığımın bilgisiyle diğer sorunlarımı araştırmaya ve yaşamaya devam ederim.
Artık gündemim değişmiştir. Hem, araştırmalarımı da insanları ikna etmek için değil, kendim ikna olmak için yapmışımdır.
Birgün bir dost meclisinde oturup muhabbet ederken birisi ahlaki gerekçelerle aldığım kararı sorgular ve gayet masa başında benim bu kararımın yanlış olduğu çıkarımına varır. Ben de o kişiyi ikna çabasında olmadığım için sadece araştırmalarımda aklımda kalanlarla kendi kararımı savunmaya çalışırım.
Herkes benim kadar duruma duygusal yaklaşmayabilir ama ben bu savunmayı adamakıllı gerçekleştiremediğim için dost meclisinde gerekçelerimi yada belgelerimi ortaya koyamadığım için benim bu konudaki imanım sarsılır.
Fakat ben bu mesele üzerinde uzun okumalar emekler vermişimdir.
Şimdi tekrar baştan bu arkadaşı ikna etmek için bu araştırmaları gerekli belgeleri tekrar mı araştırmalı ve bu arkadaşın önüne sunmalıyım?
Yoksa iman eden bir kişinin yaptığı gibi imanımı sarsmamak için taasupta bulunup kişilerin eleştrilerini görmezden mi gelmeliyim?
Ahlaki yada etik sebeblerle yaptığım tercihlerin konusunda uzman olmak zorunda mıyım?
Kişilerin dost meclislerinde veya toplu muhabbetlerinde diğer insanların inançlarını sarsmaya hakları var mıdır?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder